Toen ik nog een klein jongetje was, zat er om de hoek van waar wij woonden een garage die het merk SIMCA verkocht. In de showroom, nou ja, meer een hoekje naast de ingang, altijd wel een of twee nieuwe auto’s en op het achterterrein, dat ik vanuit mijn slaapkamerraam kon zien, de ingeruilde auto’s.

De eigenaar van de garage zat eigenlijk niet zo te wachten op nieuwsgierige kereltjes en stuurde me meestal weg. Maar soms was hij in een goeie bui en mocht ik bij de nieuwe auto’s kijken en er misschien wel even in zitten. Het mooiste was het als ik in het kantoortje een van de folders mocht uitzoeken en ik rende dan naar huis met mijn trofee, een kleurrijk boekje, gedrukt op glimmend papier. Ik herinner me een keer dat er zelfs een uitklapplaat in zat. Dichtgevouwen zag je de zijkant van de auto, ik weet het model niet meer maar het was een gele, en als je de bladzijde open sloeg keek je naar het interieur van de auto alsof de zijkant er was afgesneden. De volgende uitklapper was mogelijk nog mooier, je keek er letterlijk in de motor en als ik goed m’n best deed was het alsof ik de zuigers en kleppen kon zien bewegen. Uren bestudeerde ik dat en eigenlijk had ik natuurlijk geen idee waar ik naar keek, ik was een jaar of 10.

Toen ik wat ouder was mocht ik met wat vriendjes naar de AutoRAI. Daar was het natuurlijk de sport om zo veel mogelijk folders te verzamelen en met tassen vol papier togen we naar huis, in de trein onderling de buit vergelijkend en te ruilen wat we dubbel gepakt hadden of bij nader inzien toch niet wilden.

Kom daar nu nog maar eens om. Folders zijn er niet meer. Er wordt een ‘no paper’ beleid gevoerd door de meeste automerken. Alles is op onze website te vinden mijnheer …. En als u meer wilt weten maakt u een afspraak met een van onze verkoopadviseurs in onze showroom.

Maar dat wil ik helemaal niet. Ik wil een naar drukinkt ruikend boekje, voor me op tafel met een kop thee er naast, waarin ik alles rustig kan bekijken en waarin ik aantekeningen kan maken van wat ik belangrijk vind. Mooie foto’s kijken en wegdromen van de auto die ik zou willen hebben. Kleuren vergelijken, gewoon op papier en niet op een beeldscherm waarbij m’n foto plotseling vervaagt en er een andere verschijnt.

Ja, ik weet het. De foto’s op de website van de fabrikant laten alles zien. En zelfs nog veel beter dan in zo’n boekje. En het is zonder twijfel beter voor het miljeu als we minder papier gebruiken maar toch …

Ook Volvo maakt al jaren geen folders meer bij de introductie van een nieuw model of modeljaar. Ik koester de brochures van de auto’s die ik zelf bezit of bezat en zie dan dingen waarvan ik niet meer wist dat ze er waren. Noem het ouderwets, ik hou er van.

Immers …
Volvo for life