Ik was 12 in de zomer van 1964, toen we voor het eerst met het gezin op vakantie naar Italië gingen. Mijn twee jongere zusjes naast me op de achterbank van de Opel Record waren verdiept in de stapel Donald Duckjes die vader stiekem voor ons verzameld had. Op de voorbank moeder met de jongste op schoot. Aan de trekhaak de dat voorjaar aangeschafte Alpenkreuzer vouwwagen. De nieuwste, helemaal van polyester. We hadden ‘m al een paar weekenden kunnen uitproberen op Nederlandse campings maar nu mocht hij mee naar de Adriatische kust.

De eerste dag reden we vrijwel de hele weg in de stromende regen over de Duitse Autobahn en toen we in de buurt van München op de camping aankwamen bleek de vouwwagen zo lek als een mandje. Alles was zeiknat en we besloten te overnachten in het aanliggende hotel. De natte slaapzakken en beddengoed mochten we te drogen hangen in de stookkelder van het hotel. Morgen zien we wel weer verder.

De volgende dag was het meeste nog nat maar toch pakten we alles in en konden we de reis voortzetten. Voor het eerst over de Alpen was het plan en de route ging over de Gross Glockner HochAlpenstrasse. Zo hoog waren we nooit geweest en boven konden we zelfs uitstappen om in de sneeuw te spelen. Wat een feest !

Tijdens de afdaling was het muisstil in de auto alsof we voelden dat er iets aan de hand was. We stopten wel erg vaak, naar ik dacht om even te genieten van het mooie uitzicht maar de werkelijke reden was dat de trommelremmen van de Opel niet of nauwelijks bestand waren tegen het gewicht van de Alpenkreuzer met zijn nog erg natte en daardoor zware inboedel. Vader voelde geen voetrem meer en moest telkens afremmen op de handrem en bij een tussenstop zocht hij snel een paar grote keien om voor de wielen te leggen zodat de remmen de tijd hadden om af te koelen.

Door die strategische tussenstops lukte het hem wonderwel om heelhuids uit de bergen te komen en bereikten we toch nog veilig onze camping aan de kust.

Tijdens de reis heeft vader er geen moment over gerept en pas jaren later heeft hij het verhaal verteld. We waren diep onder de indruk want het had heel anders kunnen aflopen daar op de Gross Glockner in Oostenrijk.

En vanzelfsprekend heeft hij na terugkomst nog een hartig woordje gesproken met de leverancier van de lekke Alpenkreuzer.