Ik lijk wel gek. Op de dag na Kerstmis 2004 sta ik om half zeven ’s avonds m’n ruiten ijsvrij te krabben. Heb ik een belangrijke afspraak? Moet er iemand naar het ziekenhuis? Is er een noodgeval? Niets van dat alles. Ik verlaat het warme huis en ga voor de gezelligheid even naar de grootste ‘kerstboom’ van Nederland om met andere Volvorijders koffie te drinken.

De achterruit wordt vanzelf ijsvrij maar de voorruit is een ander verhaal. Er is drie dagen niet met de auto gereden en hij is dik bevroren. Krabben helpt niet en dus moeten er rigoureuze maatregelen genomen worden. Een flinke scheut spiritus door een fles heet water geeft verlichting. Als sneeuw voor de zon verdwijnt de ijslaag van de ruit en ook de ruitenwissers worden uit hun ijzige greep verlost. Snel instappen en rijden maar.

Onderweg kom ik veel Volvo’s tegen. Wat zijn er toch veel als je er op let maar ze rijden bijna allemaal een andere kant op. Bij IJsselstein is de verkeerssituatie de laatste jaren grondig aangepakt en bij de tweede rotonde lijkt het alsof ik de verkeerde weg wordt opgestuurd. Ik weet dat de Gerbrandytoren niet in IJsselstein maar in Lopikerkapel staat en er is een wegwijzer die de weg daar naartoe aangeeft. In m’n ooghoek zie ik een rode Amazon en een 850 Estate de ‘verkeerde’ kant oprijden maar misschien zijn ze wel helemaal niet op de hoogte van het koffiekransje onder de toren.

Linksaf de oprit naar de toren op en meteen rechts staat een flinke rij Roffels netjes in het gelid. Aan die kant van de parkeerplaats is geen plaats meer. Dan maar doorrijden naar het eind en daar een nieuw rijtje beginnen. (zie foto van Powerpete)

Precies in het midden tussen de auto’s heeft zich inmiddels een flinke verzameling voedsel en drank gevormd. Ik tel twee kratjes en een aantal dozen met Kerststol. Mijn bescheiden thermosfles kan er ook bij en is meteen half leeggeschonken. Ik tref er direct wat bekenden en deel m’n Volvo-forum.nl visitekaartjes uit. Dat geeft meteen aanleiding tot nieuwe kennismakingen en herkenning.

Naast mijn zwarte S60 staat plotseling de rode Amazon die ik eerder zag rijden. Het blijkt zelfs een dorpsgenoot te zijn! We hebben zonder het te weten achter elkaar aan gereden. Zo af en toe komt er een auto van een ‘vreemd’ merk de P-plaats oprijden. Bij het zien van zoveel Volvo’s wordt een aantal keren onmiddellijk rechtsomkeert gemaakt. Een enkele dappere stapt uit en bekijkt de gigantische betonnen Kerstboom die langzaam in de mist verdwijnt.

Na een klein uur blauwbekken vind ik het welletjes. Met mij vertrekken nog een aantal deelnemers en in een treintje rijden we naar de snelweg. Respectvol voor een dame op leeftijd blijft ik een poos achter de rode Amazon van Marcel hangen. Ik wil snel naar huis en dus krijgt m’n D5 op de A27 de sporen en een klein kwartier later zit ik in de huiskamer en beginnen de koude botten weer wat leven te krijgen.

Het was een leuke meeting maar mag het de volgende keer iets warmer zijn ?