Heerlijk, zo’n auto waar meer in kan dan je denkt. En vooral, veel meer dan anderen denken.
Bij de IKEA heb ik m’n vaste parkeerplek. Tenminste dat maak ik mezelf wijs. Toevallig is de plaats waar ik mijn Volvo parkeer vrijwel altijd vrij. Het liefst sta ik op de hoek van een vak. Dan kan ik de auto aan de buitenkant zetten met ruimte om alle deuren open te doen zonder dat er buurvoertuigen in de weg staan. Hoewel ik meestal ‘achteruit’ parkeer omdat je dan weer zo makkelijk kunt wegrijden, doe ik dat bij IKEA nooit. Doe je dat wel, dan sluit je de achterklep op en is het lastig inladen.

Zo af te toe moeten er wat grotere dingen mee. Dan rijd ik naar de inpakplekken die daar speciaal voor gemaakt zijn. Tussen de auto’s van andere merken is het altijd weer een genoegen de bezitters daarvan te zien worstelen met hun aankopen. Ook laatst weer. We hadden een nieuwe kast nodig. IKEA heeft kasten in soorten en maten en we vonden al snel wat we nodig hadden. In het magazijn bleken het maar liefst 3 grote platte pakken te zijn. Dat stuurt met zo’n winkelkarretje toch best lastig. Blauwe schenen houd je er van over want je stoot telkens tegen zo’n pak aan. Maar er moest nog meer mee en uiteindelijk kwamen we met een flinke bult spullen bij de kassa. In de lift naar de inlaadplekken waar mijn echtgenote even wachtte tot ik de auto gehaald had.

Naast ons een stel met kennelijk net zo’n kast als wij hadden uitgezocht en ook een berg andere spullen. Ze waren al even bezig om het in hun splinternieuwe automobiel van een niet nader te noemen Frans merk te krijgen. Een auto op het oog toch zeker zo groot als mijn Volvo maar  kennelijk kostte het nogal wat moeite. De grote platte pakken moesten zelfs worden opengemaakt en uitgepakt en zelfs dan lukte het niet echt om de spullen binnen te krijgen.

Mijn trouwe Volvo stond met z’n klep naar de laadplek, ik legde de achterbank plat terwijl m’n vrouw de losse spullen even naast de kar zette. Zonder probleem schoven we de 3 grote platte kastpakken naar binnen, stapelden de rest er boven op en deden de klep weer dicht. Onze tijdelijke buren keken alsof ze water zagen branden. Zo’n oude auto en daar ging meer in dan dat zij gekocht hadden.

We zijn maar stilletjes weggereden, hebben de auto weer op z’n vaste plek neergezet en zijn teruggegaan om in het restaurant te genieten van een portie köttbullar met rode saus. IKEA laat je niet zomaar vanuit het restaurant naar buiten. Je slingert door de winkel naar de kassa’s en natuurlijk kwamen we nog een aardig tafeltje en wat krukjes tegen die we absoluut nodig hadden. Die konden ook nog wel mee.

Toen we wegreden zagen we een van de tijdelijke buren van een half uurtje eerder op een bankje zitten. Kennelijk was er voor haar geen ruimte meer in de auto.