Voor veel Volvorijders is Volvo een vervoermiddel, een auto waar per ongeluk Volvo op staat. Wanneer er door de leasemaatschappij een ander merk zou zijn voorgedragen was hun dat ook goed geweest. Maar Volvo is een bijzonder merk dat uitnodigt om van te houden.

Wanneer je met liefhebbers praat hoor je waarom ze van Volvo houden. Ze zijn er mee opgegroeid of hebben pas later kennis gemaakt maar altijd bemerk je een zekere passie die ik vaak ‘blauw bloed’ noem. Dat blauwe bloed stroomt niet alleen door d’aadren van de Volvorijder maar zeker ook door de mensen die Volvo’s bouwen. Ik krijg regelmatig berichten uit de fabrieken in Zweden en Gent en zie daar dan lijstjes van werknemers die een Volvojubileum vieren. 25, 30 en zelfs 35 jaar bij de blauwe baas zijn geen uitzondering. Volvo is kennelijk een fijne werkgever.

Liefhebbers rijden niet alleen Volvo. Vaak verzamelen ze Volvodingen. Soms zeer geregisseerd en beperkt tot een bepaald model of periode maar als ik naar mezelf kijk is het een ratjetoe aan dingen waar Volvo op staat die ik in de loop van de jaren heb verzameld. Mijn verzameling modelletjes is aardig aan het groeien. Dat gaat redelijk volgens plan maar daarnaast liggen er in mijn Volvovitrine allerlei voorwerpen die ik heb gekregen of gekocht.

Neem nou de Volvo horloges. Ja, ik vind klokjes leuk en toen ik een 850 kocht kwam daar een 850 horloge bij. Later weer verkocht en ik weet om welke pols hij nu hangt. Maar ook het beroemde Jacobhorloge, de wijzerplaat ziet er uit als de radiateur van de eerste Volvo, ligt in de kast naast het R klokje en wat plastic reclame-uurwerkjes.

Sleutelhangers, ze zijn er te kust en te keur. Zo zijn er hele eenvoudige plastic exemplaren maar van mijn eigen dealer kreeg ik er eentje van metaal met het Volvo Ironmark in 3D en mooi ingelakt in kleur. Elke Volvodealer laat sleutelhangers maken en soms kom je hetzelfde model met verschillende dealernamen tegen. Als ik er weer eentje tegen kom mag hij blijven. Net als de Volvo kop en schotel en het dienblad uit de kantine van Born. Een placemat en de servetjes uit het bedrijfsrestaurant in Zweden bewaarde ik ook.

Heel bijzonder is de Volvo golftas, stammend uit de tijd dat Volvo in Nederland nog sponsor was en wedstrijden organiseerde. Ik kon tijdens dat tournooi niet over m’n hart verkrijgen om de balletjes weg te slaan, hield ze in de tas en nu liggen ze in de vitrine. De tas staat op zolder sinds ik helaas moest stoppen met golfen. Misschien moet ik binnenkort maar eens op zoek naar iemand die hem kan gebruiken.

Erg dierbaar in de verzameling is de schotel met een afbeelding van de fabriek in Torslanda en de modellen die daar tussen 1964 en 1984 gebouwd werden. Gekregen als dank voor het organiseren van de Volvo-Forum Factory Tour van een Nederlands/Zweedse vriend en forummer. Zoiets heeft natuurlijk een ereplaats.

Ik ga deze winter de verzameling maar weer eens nieuw rangschikken. Dan komen er vast nog veel meer herinneringen boven.

Volvo for life