Zodra de eerste zonnestralen (ze waren wat laat dit jaar) tevoorschijn komen, zie je meteen een verandering in het straatbeeld. De hele winter waren ze ondergedoken in garages en schuren, bang voor kou en nattigheid op hun kwetsbare huid.

Maar als de warmte terug is, komen ze weer naar buiten, de cabrio’s.

Hoewel het met dat kwetsbare huidje tegenwoordig wel meevalt. De laatst gebouwde C70 heeft een ingenieus inklapbare hardtop en met dicht dak zou je niet vermoeden dat het een auto met 2 gezichten is. Door dat harde dak is de auto immers het hele jaar bruikbaar.

Dat was vroeger anders. De oude C70, op basis van de 850, heeft een stoffen dak en de meeste van die wagens wordt als tweede auto, speciaal voor de zomer bewaard.

Cabrio’s zijn van alle tijden. Goedbeschouwd was de eerste Volvo, de Jakob, al een dakloze auto. Pas later kwamen er stoffen en nog later metalen daken. Hoewel het Nederlandse klimaat er niet om vroeg hebben de ontwerpers in Helmond zelfs van de 480 een cabrio gemaakt en daarvan zijn zelf prototypes gebouwd. De mankerende exportverwachtingen naar de US draaiden die plannen de nek om. De cabrio is een luxe model, niet in de laatste plaats omdat het meestal duurder was dan de vergelijkbare sedan.

Ik heb me altijd afgevraagd waarom je een cabrio zou willen rijden. Wat is er zo aantrekkelijk aan een auto zonder dak. Ik zie hoofdzakelijk nadelen.

- Je kunt maar een klein deel van het jaar top-down rijden.

- Met het dak naar beneden zit je vrijwel altijd in de wind en moet je je extra kleden.

- Je rijdt constant (met name in de file) in de uitlaatgassen van de overige weggebruikers.

- Als het gaat regenen moet je de auto aan de kant zetten om het dak dicht te doen.

- Je kunt nooit spullen los in de auto laten liggen. Alles ligt voor het grijpen.

- Door de dakconstructie heb je veel minder kofferruimte.

- En je zit altijd in de etalage.

Maar misschien is juist dat het aantrekkelijke. Ik heb altijd het idee dat het ‘kijk mij nou’ effect voor de cabriorijder van doorslaggevende betekenis is. Je zou zo’n auto alleen moeten gebruiken voor het flaneren langs de boulevard van St. Tropez en Nice of desnoods Zandvoort of om rondjes te rijden langs de Brink van Laren. Zien en gezien worden daar draait het toch om.

Nee, het is niets voor mij zo’n dakloze. Ik ben meer van de estates, vierkant met een grote achterklep. Volvo’s met veel ruimte zodat de aankopen bij IKEA meteen mee naar huis kunnen en je de lege verpakking achterin kunt schuiven om ze naar de milieustraat te brengen. Maar wellicht kopen cabriorijders hun meubels niet bij IKEA?

Voor Volvo is het even uit met de cabriopret. De fabriek in Uddevalla waar de C70 gebouwd werd, sluit z’n deuren en er zijn nog geen plannen gemeld voor een nieuwe open Volvo. De kleine afzetmarkt en een nogal gecompliceerde en daarmee dure constructie zullen zeker niet helpen om op korte termijn een nieuwe te gaan maken. Jammer voor de liefhebbers. Die moeten nog maar extra zuinig zijn op hun C70, met of zonder dak.